Od davnina su mještani Košutića i okolnih sela govorili da se na ovom mjestu nekada davno nalazio veliki manastir koga su nazivali Namastir, Namostir, Kom Manastir ili Manastir Čečevo. Ničeg nije bilo da tu priču potvrdi sve dok 2005. godine arheolozi Polimskog muzeja nisu otkrili ostatke vjerovatno najstarije crkve u čitavom Polimlju.
Prilikom iskopavanja, pronađeni su ostaci dva hrama. Na oko metar dubine otkriveni su temelji velikog, starijeg hrama. Ostaci zidova i malternog poda ukazuju da je ova jednobrodna građevina bila duga 14 a široka 6,5 metara. U samoj crkvi pronađena su tri neobična gvozdena držača svijeća u obliku krsta čiji se kraci završavaju okulusima, karakterističnim za rane, stilizovane predstave „Hristovog groba“. Na prostoru oko crkve pronađeno je mnoštvo keramičkog materijala koji pripada bronzanom i pozno-antičkom periodu. Pretpostavlja se da je crkva podignuta u periodu od 4. do 6. vijeka, u doba ranog hrišćanstva i vizantijske dominacije ovim prostorima, a da je stradala prilikom prodora Avara i Slovena u ove krajeve.
Nalazi potvrđuju da se na desetak metara udaljenosti od prvobitne crkve, na centralnom dijelu platoa nalazila mala jednobrodna crkva sa pripratom koja je svojom južnom stranom bila ukopana u strminu brda. Dekorativne karakteristike sa fasade ukazuju na preromanički i romanički period, pa se pretpostavlja da je crkva sagrađena između 9. i 11. vijeka. Smatra se da je priprata podignuta krajem 13. ili početkom 14. vijeka kada je ovaj kraj postao metoh manastira Dečani. Tada su se u blizini manastira nalazili carski konaci, u kojima je kažu, noćivao i sam car Dušan.
I danas se to mjesto naziva Carevo kućište. Manastir je uništen u drugoj polovini 15. vijeka, padom grada Bihora i prodorom Turaka u Polimlje. Zbog učestalih napada na crkve i manastire, narod je počeo da gradi crkve od drveta, pa se tako i sada na groblju u Košutićima vide ostaci jedne takve crkve-brvnare.
Ova crkva ili manastir kako pojedini tvrde, podignuta je na teško pristupačnom platou, koji dominira okolinom i nadzire sve komunikacije ka Andrijevici i Polimlju. Kao prirodno utvrđenje koje je lako braniti, skoro je sigurno da je ovaj prostor korišćen kao sklonište još u bronzanom dobu, a smatra se da je u periodu rimske dominacije ovdje formirano utvrđenje koje je opstalo sve do dolaska Slovena u 7. vijeku.
Legenda kaže da je selo Košutiće dobilo ime po čuvenom lovištu košuta koje se tu nalazilo. Poznati su bili i sokolovi koji su se gajili u ovom kraju, a priča se da su dolazili čak iz Carigrada po sokolove iz Plava i Košutića. Ako je suditi po toponimima iz okoline, kao što su Srebrenica i Carine, osim manastira na ovom prostoru u srednjem vijeku postojao je i rudnik i carinska postaja između Duklje i Raške.
U blizini manastira, u zaseoku Savrdak 1861. godine otvorena je prva škola u ovom kraju. Pružala je širok spektar obrazovanja zbog čega su je nazvali Vasojevićka univerza. Pored redovne nastave ovdje su se izučavale i razne vojničke vještine, gimnastika, rvanje, mačevanje kao i vještina sastavljanja govora. Ova škola odigrala je značajnu ulogu u opismenjavanju naroda, a u njoj su se školovali i neki od najviđenijih vasojevićkih vojvoda.
