Nalazite se na Trešnjeviku, prevoju koji dijeli pitomu Bjelasicu od stjenovitih vrhova Komova. Ove dvije, po mnogo čemu različite planine, stvorene su za gledanje i uživanje. Kažu da je njihova ljepota tolika da je očarala i vile koje su se nastanile u pećinama, jezerima i šumama ovih planina. Ako krenete ka Komovima, u narodu poznatijim kao Car planina, možete naići na zakopano blago koje su, ako je vjerovati legendi, bogate velmože ostavile vilama na čuvanje, a one ga sakrile u podnožju Komova, ispod kamena nazvanog Vražja furuna.
Za brdska crnogorska plemena, Vasojeviće, Kuče i Bratonožiće, Komovi su bili drugi dom i najjače uporište protiv svih neprijatelja. Tu su se sklanjali u zbjegove pod naletima mnogobrojnih neprijatelja i tu su napasali svoja stada. Plemenskom podjelom pašnjaka, 1878. godine Komovi su podijeljeni na Kučki, Vasojevićki i Ljevorečki Kom. Planina je bila svojina cijelog plemena – plemenski komun, a uređivala se plemenskim običajnim pravom, u kojima su granice bile strogo postavljene, a pravila oštra i neprikosnovena.
Na Komovima su ova plemena još od srednjeg vijeka podizala katune, privremena planinska naselja, na kojima su tokom ljetnjih mjeseci napasali svoja stada. Katuni, koji su brojali i po nekoliko desetina koliba, izdizani su na proplancima, blizu izvora pitke vode, zaklonjeni od vjetrova i lavina. Tu su podizane jednostavne ali veoma funkcionalne drvene kolibe, najčešće podijeljene na dva dijela. U jednom su se nalazili ognjište i kreveti, a drugi dio je služio za pripremu mliječnih proizvoda. Na katunu je život imao posebna pravila koja su važila samo tu. Domaćica – planinka, je bila zadužena za glavni dio posla, pripremu mliječnih proizvoda, sira, kajmaka i masla koji bi se kasnije prodavali. Da bi skratili vrijeme koga je na planini uvijek bilo dosta, čobani koji su izgonili stada na pašu smišljali su razne sadržaje, pjesme, priče i raznovrsne igre: skok u dalj, bacanje kamena s ramena, gađanje mete, barjak, plovkanje, hodanje na štakama i mnoge druge. Na katunima je uvijek vladao duh zajedništva, tu su se prijateljstva učvršćivala, a nesporazumi zaboravljali. Čak i kada su u selu bili zategnuti odnosi, oni su se na katunima popravljali. Na katunima su se donosile i značajne seoske i plemenske odluke. Običaj saborovanja očuvao se i do danas, pa se svake godine na Petrovdan, 12. jula, na planini Ljuban održava veliki tradicionalni sabor, na kom se okuplja više hiljada ljudi.
Omiljeno jelo na katunu je jardum ili grušavina, poznatije kao crnogorski eliksir života. Ovaj mliječni specijalitet, pravi se isključivo od ovčijeg mlijeka, a najbolji je posle Ilindana, 2. avgusta, kada se zbog bogate ispaše dobija najgušće i najmasnije mlijeko. Veoma hranljiv i jak, jardum je poznat od davnina po svojim ljekovitim svojstvima, a posebno pozitivno dejstvo ima na potenciju muškarca. Jardum je dobio i priznanje svjetskih stručnjaka na Međunarodnom konkursu zdrave hrane u Italiji 1996. godine, koji su ga svrstali u rijetke mliječne proizvode koji pozitivno utiču na zdravlje čovjeka. Ipak, za one koji nisu navikli, ne preporučuje se više od jedne šolje dnevno. Inspirisan tradicijom i ljepotom starih katuna, na 4 km od Trešnjevika nalazi se Eko katun Štavna, moderno turističko naselje u kom možete prenoćiti i probati hranu kakva se nakada jela na katunima.
U samom srcu Komova, na visini od 1800 m uzdiže se crkva Svetog Ilije na Carinama. Ova malena crkva, čija su vrata uvijek širom otvorena, nalazi se na najvećoj nadmorskoj visini u Evropi. Podigao ju je 1900. godine knjaz Nikola u slavu svog oca, vojvode Mirka. Poprište mnogih značajnih događaja, sabora i istorijskih dogovora crnogorskih plemena, crkva je potpuno obnovljena 1995. godine.
